હોય નમણી, નાજુક અને લાજવાબ હોય એ…
હોય નમણી, નાજુક અને લાજવાબ હોય એ…
લાજવાબ શું? લાજવાબનો પણ જવાબ હોય એ…
હોય સુન્દર સર્જન એ કુદરતનું
જાણે કે નશીલી શરાબ હોય એ…
આંખો ઉઘાડવા છતાં ન તૂટે
તેવો વાસ્તવિક ખ્વાબ હોય એ…
હોય પૂર્ણ-ચાંદ એ પૂનમનો,
કે પછી કોઈ આફતાબ હોય એ…
કે પછી કોઈ આફતાબ હોય એ…
જેને કહે છે કાતિલ તેવા
હુસ્ન કે શબાબ હોય એ…
હોય ક્યારેક એ ગૂઢ, અકળ, કે
પછી ક્યારેક બેનકાબ હોય એ….
મારા જનમ-જનમનાં પ્રેમનો
એક મોહક અહેવાલ હોય એ….
જિંદગીભર વાંચવા છતા ન છૂટે
તેવી દિલચસ્પ કિતાબ હોય એ….
હોય એ મલ્લિકા-એ-હુસ્ન અને
પ્રેમની તો જાણે નવાબ હોય એ…
હોય નમણી, નાજુક અને લાજવાબ હોય એ…
લાજવાબ શું? લાજવાબનો પણ જવાબ હોય એ…
– રોહિત વઢવાણા (1997)